Toen mijn verloskundige tijdens mijn derde zwangerschap opperde dat het misschien iets voor mij zou zijn doula te worden, wuifde ik haar idee in eerste instantie weg.

Bevallingen vond ik fantastisch! Als er íets was waarvoor je mij midden in de nacht wakker zou kunnen maken...

Maar wie zou mij nou bij de hare (of zijne) willen? En die doula's, dat waren toch eigenlijk gewoon vrouwen die zich zonder echte expertise met iemands bevalling kwamen bemoeien?

​

Het duurde even voordat ik mijn eigen scepsis en twijfels opzij wist te zetten. Misschien was het wel dat ik gewoon geen andere kant meer op kón met mijn leven. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ongeveer een jaar na mijn derde bevalling, volgde ik mijn eerste cursus bij BIA doula in Amsterdam.

​

Toen ik eenmaal cliënten kreeg, was het hek van de dam. Ik kwam ik erachter hoezeer dit beroep bij me past, hoe prachtig ik het vind en vooral ook hoeveel ik als doula daadwerkelijk aan anderen kan geven.